Die Lang Papawer deur Kristel Loots

Ek is honderd persent seker hierdie boek is per ongeluk na my toe gestuur, want dit is definitief nie een wat ek ooit sou kies om te lees nie. Die ding is, ek het dit maar deurgedruk want ek het skuldig voel omdat dit tussen al my ander resensie boeke aangekom het. Dus gaan ek probeer om 'n gebalanseerde resensie te skrywe. Die Lang Papawer deur Kristel Loots stel ons bekend aan Libbi de Lange. Om dit diplomaties te verskaf – sy is glad nie kort nie, wat haar 'n bietjie van 'n spektakel maak as sy langs meeste mans staan. Sy is anders, en hierdie andersheid is die oorsprong van haar diep onrustigheid en hoe sy sukkel om haar voete te vind. 

Op universiteit ontmoet sy haar bosom-vriendin Flooze, wie so selfgesentreerd is, dat ek die hele tyd net vir Libbi uitskel dat hierdie vroumens nie goed vir haar is nie. En dat Flooze haar net gebruik. Maar Libbi moet maar self leer, en dit gaan nie mooi wees nie. Libbi se kop draai net om mans, en sy kry vir haar 'n man, maar ek voel dat dit meer die simbool van 'n man is wat vir haar belangrik is, en nie dat die man haar vriend is nie. Die hele huwelik, as jy vir my vra, is 'n ramp. Ek was sommer vies vir jaar die hele tyd.

Die roman speel af oor 'n hele leeftyd, omtrent – so ek het gevoel asof daar nie vir my genoeg storie was nie – meer dat Libbi van een ramp na die ander slinger. En die ander probleem vir my was dat al is daar 'n idee van iets wat kan ontwikkel, is die ontwikkeling daarvan te oppervlakkig, en die karakter waarom die ontwikkeling wentel nie sterk genoeg is nie.

Vir my was dit heel en al 'n ongemaklikke boek om te lees, want ek het gevoel asof Libbi nooit eintlik selfbewus word nie, en soos 'n treinramp kon ek ook nie wegkyk nie. Heelwaarskynklik is ek nie die regte leser vir hierdie roman nie maar miskien sal iemand anders die absurde kinkels geniet.